Prof. Dr. Taner Timur
Rusya’da 1861 yılında bir reform yapılmış, serfliğe (toprak köleliğine) son verilmişti. Böylece yirmi milyondan fazla serf “özgürlüğe” kavuşmuş oluyordu. Görünüşe göre büyük bir “reform” gerçekleşmişti.
Oysa bu sadece görünüştü. Aslında serfler, bu kez “mujik” (yoksul köylü) olarak daha da kötü koşullara mahkûm ediliyordu. Reform yasası serf ailelerin kendi ihtiyaçları için işledikleri toprak parçalarını “satın almalarını” emrediyor, üstelik hemen ödeyemeyecekleri bedelin miktar ve taksitlerini de yüksek tutuyordu. Başka ülkelerde serflerin “geçimlik arazi”si, onların mülkü sayılırken, Rusya’da senyörlere ait sayılmış ve bu parçanın değerini tespit hakkı da senyörlere verilmişti. Ortada yoksullardan yana halkçı aydınları isyana sevk eden ve onların reforma karşı cephe almalarına yol açan bir durum vardı.
Yazının tamamına erişmek için abone olmalısınız. Tıkla, abone ol
