Sertaç Canbolat
“İşte, Komünarlar duvarının/Durduğu yerdir burası/Küçük bir kısmı da/Kalbur dönmüş deliklerden,/Sararmış bir harabe./Eski duvardan geriye kalan/Küçük bir kısmı/Bugüne kadar hep o günkü gibi./Nasıldıysa öyle./Bir bir/Sayılır/Üstündeki kurşun delikleri/Birden/O aynı ihtiyar taşlara/Çılgın bir intikamın havada sallanan tokmağıyla/Yüzler nakşetti/Tüyler ürpertici/Bir yontucu/O nakşettiği, bir kadın/Sırtı duvarda/Yüzü engin bir öfkeyle aydınlanmış/Göğsü çıplak./Kaldırdı düşmana/O ürkünç kolunu/Kızıllaştı coşkulu dudakları:“Komün öldü Komün Çok Yaşa!”
Yazının tamamına erişmek için abone olmalısınız. Tıkla, abone ol
